Werkgroep Indisch & Moluks Gedenkteken Eindhoven
Joyce Radesey
Geboren te Batavia (Ned. Indië) het huidige Jakarta (Indonesië)
Organiseer vanuit het Indisch Atelier activiteiten met een link naar Ned.- Indië / Indonesië.
Waarom ik lid van het bestuur/de werkgroep ben is omdat ik achter de doelstelling/motivatie van het initiatief sta.
Plaats graag een boodschap richting onze nazaten:
Voor de 3de, 4de en verdere generaties vind ik de volgende quote van belang:
"Wie zijn geschiedenis niet kent zal moeite hebben om zijn plaats in de samenleving te bepalen".
Dus mogelijkheden ontwikkelen om het gesprek aan te gaan is van belang !!
Van links naar rechts. Hans Bommezijn, Joyce Radesey, Sylvia Huisman en Oscar Sanders.
Hans Bommezijn
Geboren in 1947 in Indonesië
Voormalig voorzitter van de Stichting Indisch Netwerk Eindhoven en de Indische Huiskamer.
De Indische groep werd in Nederland destijds opgevangen in zogenaamde huizen van aankomst, waaronder in Eindhoven, als opstapje naar een definitief adres. De Molukse gemeenschap werd opgevangen in “kampen”, zoals Vught. Zij werd de mogelijkheid van terugkeer voorgehouden. Inmiddels weten we dat een terugkeer niet is gerealiseerd.
Onze gemeenschap moest er het beste van weten te maken om te integreren in Nederland. Dat is haar redelijk goed gelukt. Vanwege de nieuwe wet- en regelgeving werd bijstand verleend door Stichting Pelita
Toch was er heimwee naar het mooie Indië met haar cultuur (muziek, dans, geur, eten, rituelen en gezondheid), dat in stand werd gehouden door elkaar op te zoeken of elkaar te ontmoeten op de Pasar Malam, waarvan de bekendste in Den Haag.
Zo ontstonden in Eindhoven verschillende Indische en Molukse groepen, zoals de Masoek Sadja’s van Stichting Pelita, de Indische Huiskamer van Joyce en de Molukse cafés, de Koempoelan voor vrouwen.
Naarmate de 1ste generatie ouder wordt komen ook de gebreken, waarvoor ondersteuning nodig is. Veelal werd deze ondersteuning verleend
door mantelzorgers, veelal 2e generatie. Maar als dementie aan de orde is, dan is professionele hulp nodig, die bekend is met de cultuur van de Indische- en Molukse gemeenschap. Zo zijn mensen in Eindhoven opgenomen in verzorgingstehuizen van Archipel en Vitalis. In Peppelrode werd voor deze mensen de Indische huiskamer door Jolanda van de Heijden georganiseerd.
Voor de ontlasting van de mantelzorgers werd door Buitenzorg voor Welzijn dagbesteding aangeboden en voor de mensen, die permanente zorg nodig hebben was opname in een verzorgingshuis nodig, dat op de hoogte is van cultuurspecifieke zorg (Djalan Pienter) of opname in Rumah Senang (op Glorieux).
Om de Indisch- en Molukse gemeenschap beter te kunnen bedienen is het Indisch Netwerk Eindhoven (INE) opgericht met ondersteuning van de eerder genoemde groepen (Indische Huiskamer, Stichting Pelita, De Koempoelan, Buitenzorg voor Welzijn, Bintang Maluku, Vitalis). Een van de doelstelling is samen een zorgketen in te richten, met o.a. cultuur specifieke wijk- en thuiszorg.
Om zorgmedewerkers kennis van de cultuurspecifieke zorg bij te brengen worden door vertegenwoordigers van het INE gastcolleges gegeven o.a. op Summa en HBOV.
Waar we tegenaan lopen is de onbekendheid met de geschiedenis van de Indische- en Molukse gemeenschap. In de geschiedenislessen op de scholen wordt nauwelijks aandacht besteed aan dit onderdeel van de Nederlandse canon. Scholen die hiervoor openstaan worden bediend door de Stichting Gastdocenten en particuliere initiatieven, maar niet structureel
Een aantal jaren geleden zijn we met de voormalige directeur van Peppelrode, Leon, in gesprek gegaan om een gedenkteken te plaatsen op het terrein van Peppelrode. Bij dit gedenkteken kunnen we jaarlijks stilstaan bij de geschiedenis van de Indisch- en Molukse gemeenschap en de gelegenheid bieden om bij iemands overlijden bloemen te leggen bij dit gedenkteken. Leon wilde hieraan graag een bijdrage leveren. Door gebrek aan financiële middelen is gestopt met deze activiteit.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Esther Bavinck - Wolterbeek
Vrouwenvereniging "de Koempoelan" is een vereniging voor vrouwen met een af- en/of herkomst uit het voormalig
Nederlands-Indië.
In 1986 is onze vereniging opgericht door een aantal actieve vrouwen met de missie om de eerste generatie vrouwen
afkomstig uit het voormalig Nederlands-Indië een plek te kunnen bieden om ervaringen met betrekking tot hun gemeenschappelijke verleden uit
te kunnen wisselen, en te praten over actuele en oude thema’s.
Inmiddels zijn we 35 jaar verder en de vereniging is nog steeds actief. De eerste generatie vrouwen van toen zijn nu allen op leeftijd.
De tijd en de generaties die elkaar opvolgen hebben wel het een en ander veranderd.
Onze Koempoelan telt nu 35 leden waarvan 21 die vóór 1945 geboren zijn.
In 2014 ben ik lid geworden van de Koempoelan en was toen het enige lid, in Nederland geboren (1962). In februari 2020 heb ik het voorzitterschap van Mevr. Trees Bauwens overgenomen.
De toekomst van "de Koempoelan" zal veranderen met het kleiner worden van de eerste generatie en de behoefte aan kennis, verdieping en antwoorden van de volgende generaties.
Bij de nakomelingen van de eerste generatie groeit het besef dat iedereen die de nadagen van Nederlands-Indië heeft meegemaakt iets bijzonders te vertellen heeft. En dat maakt dat de Koempoelan een plek wordt waar thema’s meegroeien in de tijd en dat het een vereniging wordt voor álle Indische en Molukse vrouwen die belangstelling hebben en/of op zoek zijn naar hun Indische of Molukse identiteit.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ruben L. Wolterbeek
Ik ben vader van een dochter en heb twee kleinkinderen waar ik erg trots op ben.
Ondertussen ben ik 56 jaar en mijn hobby’s zijn oude Amerikaanse motoren, skateboarden en fitness.
Ik heb sociale pedagogische hulpverlening gestudeerd en ben Jeugdbeschermer van beroep.
Als Indische man heb ik veel affiniteit met Indonesië. Ik ben al meerdere keren “terug” geweest en voel mij daar ontzetten thuis ook al ben ik in Nederland geboren. Ik heb de pijn van mijn ouders en voorouders een plek kunnen geven.
Met mijn broeders van de Indo-lounge Herengroep hier in Eindhoven helpen we elkaar het verleden te begrijpen en te verwerken. Uiteraard gaat dit gepaard met veel liefde, Indisch eten en plezier. Zo nu en dan houden wij bijeenkomsten waar schrijvers en kunstenaars worden uitgenodigd om hun werk te bespreken. Zo zijn onder ander Armando Ello (fotograaf) en Reggie Baay (schrijver) bij onze broederschap komen spreken.
Toen de broederschap hoorde dat er een Indisch & Moluks Gedenkteken in Eindhoven kwam ben ik uitgekozen om onze groep te vertegenwoordigen. Wij zijn enorm blij met de erkenning voor onze afkomst. Het is nooit te laat !
Wat mij blij maakt is het feit dat de nieuwe generatie Indo’s, Molukkers en Nederlanders opzoek zijn gegaan naar hun afkomst en zich verdiepen in hun geschiedenis; de rol van Nederland en Indonesië onderzoeken en daar lering uit trekken. Met als gevolg dat er begrip en samenwerkingen is ontstaan tussen de Indische en Molukse nieuwe generatie. Het geeft mij enorm veel hoop op de toekomst dat onze cultuur, adat en levenshouding blijft voortbestaan.
Ik hoop dat dit ons zal helpen om de band met het land waar wij vandaan komen zal versterken en we de kracht mogen ontvangen om het verleden te accepteren.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
